Kaplica św. Rocha, św. Sebastiana i św. Rozalii

Główny obraz namalowany przez Stefano Erardi w 1676 roku przedstawia trzech świętych patronów chroniących przed zarazą.

Obraz po prawej stronie jest autorstwa Raffaele Caruana, który powstał w 1868 roku. Przedstawia Świętego Rocha obok mężczyzny zarażonego dżumą. Święty Roch urodził się w szlacheckiej rodzinie około 1300 roku w Montpellier we Francji. Kiedy jego rodzice zmarli rozdał swój majątek ubogim i złożył śluby ubóstwa. Podczas podróży do Rzymu jako pielgrzym Włochy nawiedziła dżuma. Roch uzdrowił wielu zarażonych modląc się za nich i robiąc znak krzyża. On również zaraził się dżumą i ukrywał się w jaskini.

Obraz po lewej stronie również autorstwa Caruana ukończony został w 1866 roku. Przedstawia św. Sebastiana, oficera armii rzymskiej, w akcie obrony wiary katolickiej przed cesarzem. Kiedy cesarz Dioklecjan dowiedział się, że Sebastian był chrześcijaninem, skazał go na śmierć przez strzały z łuku. On jednakże nie zginął ponieważ został uratowany przez Irene, pobożną chrześcijańską wdowę.

Krótko po swoim powrocie do zdrowia Sebastian udał się do Dioklecjana, aby przestrzec go, że jest grzesznikiem, wtedy cesarz rozkazał, żeby zatłuc go pałkami na śmierć.

Dwa marmurowe popiersia w tej kaplicy przedstawiają Angelo Gatt mistrza murarskiego tej bazyliki i Chevalier Carmelo Dimech hojnego dobroczyńcę tego kościoła.